• WSTĘP
• O REFLEKSOLOGII
• DLA KOGO?
• OFERTA GABINETU
• CENNIK
• O MNIE
• KONTAKT

PORÓD NATURALNY W DOMU

Poród - to jedno z największych wyzwań w życiu. To moment, w którym wystawiamy na próbę siebie, kiedy weryfikuje się sens naszego istnienia. Poród często jest przełomem w życiu, od niego zaczyna się nowy etap, życie nabiera nowych treści, nowych wartości.

Poród naturalny, to taki, który przebiega bez interwencji medycznej i farmaceutyków w pozycji naturalnej, w możliwie naturalnych warunkach.
Zachowaniem kobiety podczas porodu kieruje instynkt. To on podpowiada, co robić, aby pomóc dziecku przyjść na świat. Idąc za jego głosem, rodząca jest w czasie porodu aktywna – chodzi, klęczy, kuca, kręci biodrami, a nawet tańczy. Zmienia pozycję ciała i sposób poruszania dostosowując do siły i dynamiki skurczy. Ułatwia to dziecku prawidłowe wstawienie się w kanał rodny.  Dzięki temu unika nadmiernego bólu, rodzi szybciej i łatwiej.

Ciepło, spokój, swoboda ruchów, obecność bliskiej osoby wystarczą do zapewnienia jego harmonijnego przebiegu.
„Rodzenie dziecka w szpitalu jest trochę podobne do wejścia na pokład samolotu i zaufania pilotowi. Rodzenie dziecka w domu jest jak wypłynięcie żaglówką, na której ty jesteś kapitanem." - cytat z książki Sheili Kitzinger „Rodzić w domu”, ponieważ trudno byłoby precyzyjniej ująć ideę porodu domowego.
„Poród domowy, fizjologiczny, w ściśle wyselekcjonowanych przypadkach jest bezpieczną alternatywą dla zmedykalizowanych porodów szpitalnych i prowadzi do zmniejszenia interwencji medycznych „– Ole Olsen badacz z Wydziału Medycyny Społecznej Uniwersytetu w Kopenhadze (wniosek z badań nad bezpieczenstwem porodu domowego przeprowadzonych w 1997).
Jest też odpowiedzią na wzrastające zapotrzebowanie społeczeństwa, na zindywidualizowaną, podmiotową opiekę położniczą. Opiekę, w której kobieta rodząca, jej dziecko i partner są w centrum zainteresowania i nie pozostają w tak ważnym momencie ich życia niczyimi podopiecznymi.

Porody w domu są alternatywą do rodzenia w szpitalu.

Jednym z powodów przykrych doświadczeń, jakie wiążą się z porodem jest fakt, iż poród odbywa się w szpitalu. Konieczność pobytu w szpitalnej sali budzi nieprzyjemne skojarzenia. Szpital utożsamiany jest na ogół z sytuacją zagrożenia zdrowia i życia. Wizja porodu w szpitalu niesie zatem na ogół informację, że poród nie jest czymś naturalnym i fizjologicznym, lecz wiąże się z jakimś niebezpieczeństwem. Stąd tak częsty lęk współczesnych kobiet przed porodem, przed komplikacjami w czasie jego trwania i przed bólem.
Szpital wywołuje u kobiet wiele negatywnych odczuć, także poprzez sam wygląd sal, odbiegający od wystroju normalnego mieszkania. Wszędzie dominuje biel i metal, czujemy zapach lekarstw i środków dezynfekcyjnych; widzimy narzędzia i aparaty sugerujące, że człowiek jest bezradny wobec niedomagań ciała, że jest zdany na techniczną sprawność instrumentów medycznych oraz zależny od fachowości personelu, który biega pośpiesznie, nie mając czasu na wysłuchiwanie relacji o samopoczuciu i obawach.

Szpital to terytorium lekarza, na którym jeszcze żadna kobieta nie miała pełnego wpływu na opiekę, jaką się ją otacza. Centralna pozycja lekarza  w opiece nad matką i dzieckiem (w większości przypadków) wyklucza aktywność kobiety w porodzie, pozbawia ją kontroli nad własnym doświadczeniem. Pozbawia także aktywności położne.

Wszyscy, zarówno obsługa medyczna, jak i przyszli rodzice, mają tendencje do zapominania, że poród jest procesem naturalnym. Tymczasem zadanie rodzenia najlepiej wykonuje sama kobieta. Kiedy poród przebiega normalnie, należy unikać wprowadzania środków farmakologicznych. Często jest to zupełnie niepotrzebny element, bez którego rodząca doskonale jest sobie w stanie poradzić. Do tego jednak potrzebne jest, zarówno ze strony personelu, jak i rodzącej, większe zaufanie do natury i całego porządku, jaki natura nałożyła na proces porodu.
Od wieków położne kojarzą się nam z wyczekiwaniem, cierpliwym towarzyszeniem, wspieraniem fizycznym i duchowym rodzącej. W nowoczesnym położnictwie zanikły te wartości, diametralnie zmienił się stosunek do rodzących. Zamiast partnerstwa mamy dominację, zamiast fizyczno-duchowego wsparcia – kontrolę. 

ZALECENIA OGÓLNE

Poród domowy jest dla kobiet, które posiadają wiedzę w zakresie fizjologii porodu, dla kobiet, które:
-    chcą  rodzić w domu,
- chcą wziąć odpowiedzialność za przebieg porodu, dobrostan rodzącego się dziecka,
-    pragną rodzić w sposób naturalny, bez medykamentów,
-    pragną rodzić w pozycji jaką podpowie jej własne ciało,
-    są gotowe do przejęcia sterów, by być „kapitanem” tego wielkiego wydarzenia,
-    są gotowe do odkrycia samodzielnych, fizjologicznych zdolności nie tylko do poczęcia dziecka, przejścia przez ciążę, ale i do porodu,
-    pragną odkrycia potencjału kobiecego ciała,
-    pragną godnie przeżyć to radosne wydarzenie.

Poród domowy jest dla mężczyzn, którzy posiadają wiedzę w zakresie fizjologii porodu,
dla mężczyzny, ojca dziecka, który:
-    chce brać udział w porodzie domowym,
-    szanuje i akceptuje decyzję swojej żony, partnerki,
-    chce wziąć odpowiedzialność za akt porodu,
-  jest gotów do podjęcia wspólnego wysiłku w celu bezpiecznego urodzenia dziecka,
-    pragnie być wsparciem dla swojej żony, partnerki,
-    pragnie brać udział w tym radosnym wydarzeniu.


PRZECIWWSKAZANIA do odbycia porodu w domu:

- obciążony wywiad położniczy (liczne poronienia, porody przedwczesne zakończone urodzeniem martwego dziecka, śmierć dziecka w okresie okołoporodowym, długoletnia niepłodność, operacje ginekologiczne),
-    w aktualnej ciąży: nadciśnienie indukowane ciążą, cukrzyca, ułożenie pośladkowe, poprzeczne dziecka, ciąża mnoga, dodatni odczyn Coombsa, łożysko przodujące, ciąża powstała w skutek długotrwałego leczenia niepłodności,
-    choroby kardiologiczne,
-    choroby genetyczne,
-    inne choroby współistniejące.